Met een paar stappen is het gebeurd, je loopt ineens op een plek waar velen je voor zijn gegaan. Je loopt ineens op een plek waar velen zijn gegaan. Een plek beladen met historie, verdriet, woede en ongeloof. Een plek die mijn problemen binnen 1 seconde minder belangrijk heeft gemaakt.
In mijn hoofd blijk ik de volgende zin steeds weer horen; "het is gebeurd, dus het kan weer gebeuren." (Primo Levi). Deze gedachte maakt me bang, kan dit echt weer gebeuren? Hier? In het welvarende westen? Waar we ruzie maken over de vakantiebestemming van volgend jaar? Waar we elkaar de ruimte niet gunnen in het verkeer? Waar een verkeerde blik al voldoende is om uitgescholden te worden? Waar alles in het teken staat van de "economische crisis" met bijbehorende bezuinigingen?
Ja, ik ben er van overtuigd dat het weer kan gebeuren...
Het is aan ons, de mens, of we het laten gebeuren...
Onlangs (14 mei 2012) heb ik Auschwitz I en Auschwitz II Birkenau bezocht in Polen. En nu, bijna 2 weken later, ben ik er nog dagelijks mee bezig. Het is onbeschrijflijk wat een impact deze plek op mij heeft (gehad). Een eng, benauwd en misselijkmakend gevoel overheerst als ik in mijn hoofd de stap weer zet…
Dit wil ik nooit meer vergeten...
Er zijn veel plaatsen waar mensen zijn omgegaan in plekken zoals Auschwitz , en daar zie je hoe ernstig het leven van de opgepakte mensen in kampen was, en hoeveel ze pijn hadden, hopelijk gaat het nooit meer gebeuren...
BeantwoordenVerwijderenMariusz F. "Mario"